Zeg het met bloemen!

Zeg het met bloemen!

"Jij wil altijd overal een bloem opplakken", zei een vriendin pas tegen mij.
Het was lief bedoeld, maar ook wel met de boodschap: je bent zelf leuk genoeg - al die extra's zijn niet nodig. 
Maar ja, ik zou niet zonder kunnen en ze maken dat ik het leven leef zoals ik het graag leef: eenvoudig, vriendelijk, licht en luchtig en bewust in het nu.
En ja dat van dat bloemetje klopt wel, zelfs op mijn paraaf pronkt er een!.

Lobelia with love!

Het zijn vaak maar kleine gebaren die je dag maken: een complimentje, een kaartje, een vrolijke lach.
Gisteren heb ik een bijzonder dierbaar "Smart & Sexy" momentje beleefd. 
Gehakt en gejurkt en uiteraard met mijn lippen gestift deed ik mijn weekend groceries.

Ik wilde mijn fiets pakken toen ik bij de bloemenkraam een prachtige lobelia spotte. 
Ik merkte dat de mannen bij de kraam keken en het over mij hadden.
Vroeger had ik dan daarom de lobelia de lobelia gelaten. Nu stapte ik vrolijk op de kraam af.

"Zie je wel, ze heeft een lekker bekkie", zei de een... 
Ik lachte en gaf hem een hand en bedankte hem voor het compliment, want dat was het. We hadden een mooi gesprekje...
Hij had zuurstof bij zich en vertelde dat hij maandag geopereerd wordt aan een kwaadaardige tumor.. Wat was ik blij dat ik vandaag was gaan stralen en dat hij er van kon meegenieten. 
Met een figuurlijke diepe buiging zwaaide ik naar deze man die van het leven durft te genieten! 

Smart & Sexy

Drie jaar geleden werd ik door een vriendin opgepord om mee te gaan naar de Smart & Sexy Rokjesdag in Amsterdam. Lisa Portengen, de founder van Smart & Sexy, wil vrouwen inspireren hoe ze nog meer uit hun leven kunnen halen.`Meer liefde in de wereld door vrouwen te laten ervaren wie ze werkelijk zijn.’

Dat mannen ook Smart & Sexy kunnen zijn spreekt voor zich! We kunnen elkaar helpen het leven leuker, gezelliger en mooier te maken.
Ik vertelde de bloemenkoopman waarom ik nu weer durf te stralen. Je wordt er zelf alleen al zo vrolijk van! Hij zei dat hij juist daarom bloemen verkoopt: om de mensen op te fleuren!!

Ik schoot in de lach en dacht aan Rule Number Six

Bloedserieus tijdens de Bodybalance-les 

De zon stond al hoog, het briesje was zwoel: heerlijke omstandigheden om te genieten van een Bodybalance-les buiten op het terras van de sportschool.

Binnen stonden mensen zich met de airco aan bloedserieus in het zweet te werken op de fitnessapparaten... 

Wij daarentegen bewogen sereen op de flow van de muziek.

Ha nou, dat had je gedacht!

Opeens zei de juf - terwijl we in een ingewikkelde draai op ons kop hingen: 

"Lieve mensen kijk eens niet zo serieus - we zijn aan het oefenen!". 

Ik schoot in de lach... was het niet hilarisch?! 

In plaats van dat wij ons gelukzalig overgaven aan de prachtige muziek, de warmte van de zon, de eenvoud van de oefeningen, stonden we heel erg ons best te doen om het goed te doen.

Heus, in een wokkel gaan staan gaat veel gemakkelijker als je er gewoon plezier in hebt!

Rule Number Six

Tijdens de thee na de les schoot mij `Rule Number Six' te binnen.

Ik was het net die ochtend weer tegengekomen in Spoedcursus Verlichting van Tijn Touber.

Het verhaal gaat dat twee minister-presidenten met elkaar in bespreking zijn.

Plotseling komt een medewerker binnenstormen met de mededeling dat er iets heel dringends aan de hand is.

De gastheer reageert heel rustig en herinnert zijn medewerker aan Rule Number Six.

Deze kalmeert meteen, excuseert zich voor de onderbreking en verlaat de kamer.

Het gesprek wordt hervat.

Niet veel later komt een andere medewerker met veel misbaar binnen.

Wederom zegt de gastheer: "Denk je wel aan Rule Number Six?" .

De bezoekende premier zegt: "Ik heb al veel meegemaakt maar nooit zoiets opmerkelijks als dit. Vertel eens, wat is die Rule Number Six?".

De gastheer zegt, dat het echt heel simpel is.

Rule Number Six is: "Neem jezelf niet zo verdomd serieus!"

Na enig gepeins vraagt de bezoekende premier: "En wat zijn dan als ik vragen mag de andere regels?". De gastheer antwoordt: "Die zijn er niet!".

Voordat ik het verhaal vertelde schoten er allerlei gedachten door mijn hoofd: ~ kan ik dit nu wel vertellen ~ boeit het wel ~ kunnen ze mij wel verstaan ~ praat ik niet onduidelijk ~ zitten ze wel op mij te wachten ~ willen ze gewoon even stil zijn ~ vertel ik het wel goed ~

Wat ik in feite met deze gedachtestroom deed was mijzelf heel serieus nemen!

En het was zo juist zo leuk! Her en der ving ik een glimlach en een knipoog en na afloop kreeg ik ook nog een zoen op mijn wang! 

* De IJslandse zangeres Ólöf Arnalds zong Numbers and Names

vorig jaar in mijn huiskamer. 

Luister maar eens goed naar de tekst - over nummers gesproken! *

N

Zeezien - een strandwandeling met Brené Brown

Vorige week trok ik de stoute schoenen aan:
ik stapte zomaar op een vrijdagmiddag in de trein.
Eindelijk zou ik mijn oude geliefde weerzien.... de zee!!
Ik trakteerde mijzelf op zeezien!

Zeezien is voor mij een koesterwoord.
Het is eigenlijk niet een doe-ding maar meer een gevoel,
mijzelf gunnen mij over te geven aan een diep verlangen naar stilte,
naar even niets...
Weemoed - blijmoed alles door elkaar.

Het strand is voor mij de ideale plek om lastige gedachten uit te wuiven
en nieuwe vrij spel te geven
kijkend en luisterend naar het gebulder van de golven.
Frisse lucht opsnuiven en diep uitademen.
En hoe grauw het ook is, de zon door de wolken heen je huid te doen kleuren.

Het strand... voor mij de plek bij uitstek om moed te verzamelen om de ingeslagen weg te vervolgen.

Wie kon mij beter vergezellen op deze dag dan Brené Brown.
Brené Brown is professor aan de universiteit van Houston, waar ze jarenlang onderzoek deed naar kwetsbaarheid, moed, authenticiteit en schaamte.

Haar TED talks over Schaamte en  Kwetsbaarheid waren voor mij een feest van herkenning. Hoewel een feest vierde ik niet echt toen ik deze talks zag: het was een periode waarin ik niet lekker in mijn vel zat en op zoek was naar werk. 

De manier waarop ze de voor bijna iedereen wel herkenbare materie verwoordt en daarmee gewoon maakt vind ik fantastisch. Ik word gewoon vrolijk van haar!

In de trein naar Zandvoort las ik een van haar boeken:

Bezield leven betekent leven vanuit het gevoel dat je de moeite waard bent.

Het betekent dat je moed, compassie en verbondenheid een belangrijke plek toekent in je leven, waardoor je 's ochtends bij het wakker worden denkt: wat ik vandaag ook doe of laat, ik ben goed genoeg. En het betekent dat je 's avonds bij het naar bed gaan denkt: nee, ik ben niet perfect. Ik ben kwetsbaar en soms bang, maar dat doet er niets aan af dat ik ook moedig ben en het waard ben liefde te ontvangen en erbij te horen. p.17 [...]

Het is vaak moeilijk je eigen verhaal onder ogen te zien, maar lang niet zo moeilijk als er je hele leven voor weglopen. p.23

In de zak van mijn vest ritselen schelpjes

een tastbare herinnering aan een dag vol stappen op de goede weg...

Een nieuwe lente! @Tasdoet blogt weer!

wat doe je niet?

iets wat vanzelfsprekend voor je is, de gewoonste zaak van de wereld..
waar je je hand niet voor omdraait
terwijl een ander daar eerst uren peentjes over loopt te zweten

ja van die dingen

ik ken ze wel
mijn pappenheimers

zit ik zelf opeens bij de huisarts omdat ik het even niet meer overzie
zoveel interessants komt er op mij af
even wat hulptroepen inschakelen dus
om te helpen focussen

hulp vragen
is kwetsbaar
maar ook krachtig
dus dat ik dat doe
daar wind ik geen doekjes om

dat ik sip op de fiets zit
en mij laat verrassen door een wuivende vrouw met een overduidelijke hoed
en vervolgens stralend verder peddel
ja dat ben ik

ja dat doe ik
en wat doe ik nu nog steeds niet?
een blog schrijven
terwijl ik er al drie jaar tegenaan hik én mij op verheug

drie jaar geleden begon ik weer eens auto te rijden
en ik blogte vrolijk mijn eerste blog
door allerlei omstandigheden raakte ik kort daarop de macht over mijn stuur kwijt
bloggen over mijn geploeter door weer en wind op mijn fietsje had gekund...
of vrolijk door het centrum van Reykjavík..

ja ik heb koudwatervrees
vandaar vast mijn voorkeur voor IJslandse zwembaden
maar ik ga beginnen
wacht eens, ik doe het al!
ik blog
nu!

en nu jij!

wat doe je niet?

stel die vraag ook eens op een feestje aan degene die naast jou is neergestreken
voor de haast onvermijdelijke conversatie over werk of juist geen werk wordt gebezigd
het lukt je vast een stralender verhaal te horen
wie weet is het wel begin van iets moois
en maakt je feestgenoot een droom waar!

vertel er maar eens over @BijTasAanTafel!