iets wat vanzelfsprekend voor je is, de gewoonste zaak van de wereld..
waar je je hand niet voor omdraait
terwijl een ander daar eerst uren peentjes over loopt te zweten
ik ken ze wel
mijn pappenheimers
zit ik zelf opeens bij de huisarts omdat ik het even niet meer overzie
zoveel interessants komt er op mij af
even wat hulptroepen inschakelen dus
om te helpen focussen
hulp vragen
is kwetsbaar
maar ook krachtig
dus dat ik dat doe
daar wind ik geen doekjes om
dat ik sip op de fiets zit
en mij laat verrassen door een wuivende vrouw met een overduidelijke hoed
en vervolgens stralend verder peddel
ja dat ben ik
ja dat doe ik
en wat doe ik nu nog steeds niet?
een blog schrijven
terwijl ik er al drie jaar tegenaan hik én mij op verheug
drie jaar geleden begon ik weer eens auto te rijden
en ik blogte vrolijk mijn eerste blog
door allerlei omstandigheden raakte ik kort daarop de macht over mijn stuur kwijt
bloggen over mijn geploeter door weer en wind op mijn fietsje had gekund...
of vrolijk door het centrum van Reykjavík..
ja ik heb koudwatervrees
vandaar vast mijn voorkeur voor IJslandse zwembaden
maar ik ga beginnen
wacht eens, ik doe het al!
ik blog
nu!
en nu jij!
wat doe je niet?
stel die vraag ook eens op een feestje aan degene die naast jou is neergestreken
voor de haast onvermijdelijke conversatie over werk of juist geen werk wordt gebezigd
het lukt je vast een stralender verhaal te horen
wie weet is het wel begin van iets moois
en maakt je feestgenoot een droom waar!
vertel er maar eens over @BijTasAanTafel!
